Vrijdag, 7 juni 2024 (112 km)

Om half 7 loopt de wekker af. Dat zijn we niet meer gewend. Alles is nog rustig op de parkeerplaats. We ruimen alles op en gaan op weg.

Het is de bedoeling om vandaag een stuk te gaan lopen in Dovrefjell national park. Dit is het enige gebied in Noorwegen waar je muskusossen kunt spotten.

We zullen nog even geduld moeten hebben. Als eerste vinden we een plek in Berkåk om te ontbijten om vervolgens naar Oppdal te rijden waar een servicestation ligt.

Als we bij het servicestation komen, blijkt dat dit buiten bedrijf is. Gelukkig is dit geen probleem, want ca. 60 km verderop in Otta is ook nog een servicestation.

Bij Otta slaan we van de E6 rechtsaf naar weg 15 tot Vågamo om daar linksaf weg 51 nemen. Dit is weer een toeristische route, mooie omgeving, minder verkeer en meer plekken om te overnachten.

Bij Kongsvoll start een trail van 8,5 km. Het is 13.30 uur als we aan de hike beginnen. Het is zonnig, maar er staat een koude wind. Het gaat weer bergop, dus van de kou hebben we geen last. Het eerste gedeelte is vrij beschut door bos, maar al gauw komen we op de hoogvlakte waar de wind weer vrij spel heeft.

Als we de top bereiken hebben we nog geen os gezien. Dat is wel jammer, maar ja. We lopen weer dezelfde route naar beneden en nemen de laatste 3 km een andere route en komen 2 Duitse jongens tegen, die in Trondheim met hun camper naast de onze stonden. Zij wilden graag weten of we muskusossen hadden gezien, waarop wij helaas “NEE” moesten antwoorden. Op de route naar boven hadden de jongens ook niets gezien.

We vervolgen onze route naar beneden en even later meen ik een muskusos te zien, die in het zonnetje ligt. “Nee”, zegt Jean, “dat is een grote steen”. We blijven een tijdje kijken, maar zien geen beweging. Jean loopt een paar passen verder en roept: “Hier loopt er een” en, jawel hoor, deze is ineens vrij dichtbij. Het lijkt alsof hij iets verderop over ons pad loopt. Ik vind het een beetje griezelig. De muskusos doet geen kwaad als je op gepaste afstand blijft, maar nu lijken ze toch dichtbij. Langzaam loopt de muskusos verder en gaat uiteindelijk liggen op zo’n 20-30 meter naast het pad. We lopen zachtjes verder en nu zien we verderop nog een os. Jean blijft staan om foto’s te nemen, maar ik loop verder. Even later komt Jean ook en lopen we samen naar beneden. We hebben de muskusossen gezien en dat was ons doel. Vreemd dat de Duitse jongens ze niet hebben gezien. Ze zijn er gewoon langs doorgelopen.

Beneden aangekomen zien we een treinstation. In deze omgeving zie je ze overal. Er staan dan 3 huizen en een treinstation, allemaal in dezelfde steil. Bijzonder!

Om 17.00 uur komen we aan bij de camper. We hebben dus 3,5 uur gelopen. We rijden en stukje verder en vinden een parkeerplaats om te overnachten. De camper van de Duitse jongens staat er ook. Als zij ook bij de camper arriveren, dan blijkt dat zij op een ander stuk ook muskusossen hebben gezien, maar zijn ook verbaasd dat ze deze op het eerste stuk gemist hebben.